In de sloppenwijken van Lima is het dezer dagen een veelvoorkomend verschijnsel dat mensen op straat rondlopen op zoek naar alles wat een maaltijd kan voorstellen.
In normale, pre-COVID19 tijden slaagden de meeste gezinnen erin om hun kinderen regelmatig te voeden. Hun job als straatverkoper, poetsvrouw, timmerman,... liet hen toe om genoeg geld te verdienen om de (echte) basisbehoeften te dekken. Dat is drastisch veranderd vanaf de eerste dag van de noodtoestand, 2 maanden geleden. Zonder inkomen verdween hun spaargeld binnen één of twee weken en sindsdien is het vinden van voedsel een echte uitdaging geworden. Als ze tot een gemeenschap behoren, krijgen ze misschien wat te eten van de "olla comun" (gemeenschapskeuken). Als ze dat niet doen of als de voorraad van de "olla comun" op is, is de straat hun enige optie. Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie)
Op onze trips om voedsel naar de meest afgelegen gemeenschappen te brengen, zien we ze elke dag. Ze lopen vaak urenlang, hoopvol, bedelend om een beetje voedsel voor hun kinderen. Als we eten afleveren bij een van de gemeenschapskeukens, komen ze dichterbij en ons hart breekt als we ze horen fluisteren "er kunnen nog wat restjes zijn...". We plannen altijd om wat "restjes" in de auto te hebben, maar er is nooit genoeg.
De noodtoestand is verlengd tot eind juni. Zodra ze weer aan het werk kunnen, zal de situatie weer geleidelijk aan "normaal" worden. Tot die tijd moeten we ze een handje helpen. We moeten ze door deze crisis heen krijgen. Het zijn survivors, ze hebben al veel extreme situaties overleefd. Maar dit gevecht, kunnen ze niet in hun eentje winnen.
Overweeg alstublieft om een donatie te doen. Levens redden. Hoop brengen. Samen.
